Copyright: © Homeo-Natura 2009
Het paard moet absolute rust krijgen in een donkere,
rustige stal, soms wordt het opgehangen in een broek
en krijgt kalmerende middelen.
EHV (equine herpes virus) wordt veroorzaakt door
infecties met het equine herpes virus type 1 (EHV1) of
type 4 (EHV4). Type 1 komt minder vaak voor,
maar is de ernstigste vorm: ontstekingen van de
voorste luchtwegen, soms longontsteking, abortus,
sterfte direct na de geboorte of neurologische
problemen (verlammingsverschijnselen, variërend van
een slappe staart, problemen met de coördinatie tot een
totale verlamming van de achterbenen). Type 4 komt
vaker voor en veroorzaakt griepachtige verschijnselen.
Sommige paarden krijgen
sterke entreacties na het
vaccineren. Ze kunnen
spierstijfheid vertonen, gaan
hoesten, krijgen koorts en
soms dikke benen. De
klachten houden een poosje
aan en de weerstand van het
dier verzwakt duidelijk. Een
vaccinatie bevat een beetje
ziekmakend materiaal met als
doelstelling het eigen
immuunsysteem te activeren tot het aanmaken van
anti-stoffen tegen deze ziekte. Indien het paard ten tijde
van de vaccinatie al licht besmet was met deze ziekte,
kunnen de ziekteverwekkers de overhand krijgen en
kan het dier daadwerkelijk de betreffende ziekte
ontwikkelen. Waar u zelf nog aan dient te denken:
vraag na een vaccinatie geen grote inspanning van uw
paard, liefst één dag rust en nog twee dagen uitsluitend
lichte arbeid. Er zijn echter paarden die elk jaar na de
vaccinatie zogenaamde entreacties krijgen en
dus een lichte vorm van de betreffende ziekte.
In die gevallen kan de homeopathie uitkomst
bieden.
rustige stal, soms wordt het opgehangen in een broek
en krijgt kalmerende middelen.
EHV (equine herpes virus) wordt veroorzaakt door
infecties met het equine herpes virus type 1 (EHV1) of
type 4 (EHV4). Type 1 komt minder vaak voor,
maar is de ernstigste vorm: ontstekingen van de
voorste luchtwegen, soms longontsteking, abortus,
sterfte direct na de geboorte of neurologische
problemen (verlammingsverschijnselen, variërend van
een slappe staart, problemen met de coördinatie tot een
totale verlamming van de achterbenen). Type 4 komt
vaker voor en veroorzaakt griepachtige verschijnselen.
Sommige paarden krijgen
sterke entreacties na het
vaccineren. Ze kunnen
spierstijfheid vertonen, gaan
hoesten, krijgen koorts en
soms dikke benen. De
klachten houden een poosje
aan en de weerstand van het
dier verzwakt duidelijk. Een
vaccinatie bevat een beetje
ziekmakend materiaal met als
doelstelling het eigen
immuunsysteem te activeren tot het aanmaken van
anti-stoffen tegen deze ziekte. Indien het paard ten tijde
van de vaccinatie al licht besmet was met deze ziekte,
kunnen de ziekteverwekkers de overhand krijgen en
kan het dier daadwerkelijk de betreffende ziekte
ontwikkelen. Waar u zelf nog aan dient te denken:
vraag na een vaccinatie geen grote inspanning van uw
paard, liefst één dag rust en nog twee dagen uitsluitend
lichte arbeid. Er zijn echter paarden die elk jaar na de
vaccinatie zogenaamde entreacties krijgen en
dus een lichte vorm van de betreffende ziekte.
In die gevallen kan de homeopathie uitkomst
bieden.
ENTREACTIES
Praktisch alle paarden worden tegenwoordig ingeënt tegen
in elk geval influenza (paardengriep) en tetanus (klem).
Drachtige merries vaak ook tegen virusabortus (EHV).
De inenting is bedoeld als preventie tegen de ziekten. Om
met een paard aan diverse sportevenementen of
paardenkeuringen deel te kunnen nemen, stellen de
meeste organisaties een vaccinatie tegen influenza en
tetanus als verplichting. Een vaccinatie tegen EHV is niet
verplicht.
Influenza is een erg besmettelijke virusziekte, waarbij
vooral de luchtwegen zijn betrokken. In een acuut stadium
heeft het paard hoge koorts (boven de 40 graden Celsius),
het eet slecht, trilt zo nu en dan, is slomer en kan wat
neusuitvloeiing hebben. In een later stadium gaat het paard
hoesten. Een paard met influenza moet ongeveer vier
weken volledige stalrust krijgen en heel goed uitzieken,
anders kan zich een chronisch luchtwegprobleem
ontwikkelen.
Tetanus kan een paard oplopen indien het ergens een
wondje heeft, maar vooral steekwonden met verontreinigde
dingen als een prik van een mestvork of het trappen in een
roestige spijker, zijn redenen van besmetting. De
tetanusbacterie heeft een zuurstofarm milieu nodig om zich
verder te kunnen ontwikkelen, dus ontwikkelt zich vooral
indien ingebracht in dieper gelegen weefsels. Paarden zijn
erg gevoelig voor deze bacteriën. Ze vormen een gif dat
via de bloedbaan in het zenuwstelsel terechtkomt. Een
paar weken na de infectie openbaren zich de eerste
ziekteverschijnselen: het paard loopt stijf, stijfheid van
oren en kaakspieren (klem), het derde ooglid wordt
zichtbaar en het paard reageert extreem sterk op prikkels
van geluid en licht. Meestal is het verloop van deze ziekte
dodelijk, door de krampen. Behandeling is erg moeilijk.
Alleen de minder ernstige gevallen hebben een redelijke
kans op genezing.
Praktisch alle paarden worden tegenwoordig ingeënt tegen
in elk geval influenza (paardengriep) en tetanus (klem).
Drachtige merries vaak ook tegen virusabortus (EHV).
De inenting is bedoeld als preventie tegen de ziekten. Om
met een paard aan diverse sportevenementen of
paardenkeuringen deel te kunnen nemen, stellen de
meeste organisaties een vaccinatie tegen influenza en
tetanus als verplichting. Een vaccinatie tegen EHV is niet
verplicht.
Influenza is een erg besmettelijke virusziekte, waarbij
vooral de luchtwegen zijn betrokken. In een acuut stadium
heeft het paard hoge koorts (boven de 40 graden Celsius),
het eet slecht, trilt zo nu en dan, is slomer en kan wat
neusuitvloeiing hebben. In een later stadium gaat het paard
hoesten. Een paard met influenza moet ongeveer vier
weken volledige stalrust krijgen en heel goed uitzieken,
anders kan zich een chronisch luchtwegprobleem
ontwikkelen.
Tetanus kan een paard oplopen indien het ergens een
wondje heeft, maar vooral steekwonden met verontreinigde
dingen als een prik van een mestvork of het trappen in een
roestige spijker, zijn redenen van besmetting. De
tetanusbacterie heeft een zuurstofarm milieu nodig om zich
verder te kunnen ontwikkelen, dus ontwikkelt zich vooral
indien ingebracht in dieper gelegen weefsels. Paarden zijn
erg gevoelig voor deze bacteriën. Ze vormen een gif dat
via de bloedbaan in het zenuwstelsel terechtkomt. Een
paar weken na de infectie openbaren zich de eerste
ziekteverschijnselen: het paard loopt stijf, stijfheid van
oren en kaakspieren (klem), het derde ooglid wordt
zichtbaar en het paard reageert extreem sterk op prikkels
van geluid en licht. Meestal is het verloop van deze ziekte
dodelijk, door de krampen. Behandeling is erg moeilijk.
Alleen de minder ernstige gevallen hebben een redelijke
kans op genezing.
Pagina 1 van 4
Volgende pagina
Pagina 2 van 4
Thuja